روش های رفع اختلافات بین المللی

می باشد داور یا قاضی بر مبنای اصول و قوانین حقوقی موضوع اختلاف را بررسی و به صدور رای اقدام می نماید رای صادره قطعی و برای طرفین لازم الاجراست شخص داور یا قاضی هیچ نیازی ندارد که رضایت طرفین را کسب کند در این روش مناسبات اقتصادی طرفین دچار چالش و کدورت بیشتر می شود بخصوص اگر روش دادرسی دادگاه را انتخاب کرده باشند زیرا انتخاب روش داوری مسالمت آمیزتر بوده و با رعایت جنبه های محرمانگی و نیز حق انتخاب داور این امکان را به طرفین می دهد که بر خلاف روش دادرسی دادگاه ، بتوانند مناسبات تجاری خود را حفظ کنند ویژگی بارز دوسته دوم دوستانه و غیررسمی بودن آنهاست در مذاکره ، سازش و میانجیگری و حتی کارشناسی هیچ رای الزام آوری صادر نمی شود و طرفین اگر آن را قبول نکنند شخص میانجی ، سازشگر یا کارشناس نمی تواند آنها را ملزم نموده و نظر خود را قاطع دعوی بشمارد و این امر دقیقا برخلاف رای داوری و رای دادگاه است . روش مذاکره دوستانه ترین روش برای رفع اختلاف به نظر می رسد حتی میتواند منجر به استحکام روابط تجاری طرفین نیز گرددبه جهت اهمیت این روش ، برخی از سازمان ها مانند اتاق بازرگانی بین المللی و ایکسید تدابیری اتخاذ نموده اند که طرفین اختلاف بتوانند تحت نظارت آن سازمان اختلاف و نزاع خود را با روش مذاکره رفع نمایند . از سوی دیگر در برخی شروط داوری ، مذاکره طی مهلت معین به عنوان پیش شرط ورود به یک روش دیگر تعیین شده است در روش سازش و میانجیگری شخص ثالثی پادرمیانی نموده و سعی میکند سازش ایجاد نماید در روش میانجی ، شخص ثالث هیچ پیشنهادی ارائه نمی دهد و لی در سازشگری شخص سازشگر خود نیز راهکارهای مقتضی به طرفین پیشنهاد می دهد