داوری اختیاری و اجباری

1-آیا واقعا داوری اجباری ، از نظر ماهیتی  داوری محسوب می شود ؟

چنانچه قصد داشته باشیم از نظر تحلیلی به آن پاسخ استدلالی بدهیم باید بپذیریم که از آنجا که جوهره و ذات داوری از توافق منبعث می شو نمی توان داوری اجباری را ماهیتا داوری دانست حتی اگر قانون لفظ داوری و حتی آثار داوری را بر آن بار کند و فرقی نمیکند داوری اجباری نوع اول یا نوع دوم باشد و به نظر میرسد از نظر تحلیلی یک مرجع قضاوتی خارج از دادگستری است که به حکم قانون تشکیل شده است با این حال با توجه به تفاوت مقررات وضع شده در خصوص هر کدام از داوری های اجباری و نیز واکنش گاه متفاوت رویه قضایی به داوری های اجباری ممکن است ثمره عملی هرکدام از مصادیق داوری های اجباری متفاوت از  یکدیگر بوده و باید مورد به مورد بررسی صورت بگیرد . 2-این شبهه مطرح شده که از آنجا که مطابق اصل 34 قانون اساسی همه مردم حق دسترسی به مرجع قضایی و تظلم خواهی را دارند ایا پس از تصویب قانون اساسی نهادهای داوری اجباری با قانون اساسی مغایرت ندارد ؟ برحسب ظاهر این مغایرت وجود دارد و ما نیز به آن قائلیم لکن برخی دکترین معتقدند که به نظر میرسد گنجاندن یک قاضی در نقش سرداور در هیئت های داوری اجباری مشکل مذکور در قانون اساسی را مرتفع کرده است ولی به نظر نگارنده مغایرت مذکور همچنان باقی است . در پایان امیدوارم با تقسیم  بندی داوری از نوع اجباری و اختیاری اشنا شده باشید داوری اختیاری ، مواردی ست که طرفین با اختیار شرط داوری تنظیم و امضا می کنند به عبارتی الزام قانونی برای درج شرط داوری وجود ندارد و همچنین در انتخاب داور نیز ازادی و حق انتخاب دارند درغیر اینصورت داوری اجباری خواهد بود که شرح آن و مصادیق آن در این مقاله ذکر گردید .