استفاده از داوری داخلی در موارد ارثیه و وصیتنامه
استفاده از داوری داخلی در موارد ارثیه و وصیتنامه
یک روش مؤثر برای حل اختلافات مرتبط با موارد ارثیه و تقسیم وراثت است که به دلایل مختلفی مورد توجه قرار می‌گیرد. این روش، امکان فراهم آوردن یک فرآیند حل اختلاف محرمانه، سریع و کارآمد برای اعضای خانواده و دیگر طرفین مرتبط را فراهم می‌کند. در ادامه، به بررسی استفاده از داوری داخلی در موارد ارثیه و وصیتنامه می‌پردازیم.
استفاده از داوری داخلی در موارد ارثیه و وصیتنامه به دلیل مزایای فراوانی انجام می‌شود. از جمله این مزایا می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
حفظ حریم خصوصی:
داوری داخلی به اعضای خانواده اجازه می‌دهد تا اختلافات خود را در محیطی محرمانه و بدون دخالت افراد غیرمرتبط حل کنند. این امر از نظر روحیه‌ای برای افراد مهم است و میتواند باعث حفظ ارتباطات خانوادگی سالم شود.
سرعت و کارآیی:
فرآیند داوری داخلی معمولاً سریعتر از روند قضایی است. با اعمال زمانبندی مناسب و بدون طولانی شدن در مراحل دادگاه، اختلافات مرتبط با ارثیه و وصیتنامه میتواند به طور موثر و بهینه حل شود.
اختصاصی بودن:
داوری داخلی به طرفین اختلاف اجازه می‌دهد تا داور یا داوران خود را انتخاب کنند. این امر باعث می‌شود که طرفین اعتماد بیشتری به فرآیند داوری داخلی داشته باشند و احساس کنند که حقوق آن‌ها رعایت می‌شود.
انعطاف‌پذیری:
در داوری داخلی، طرفین می‌توانند خود شرایط و قوانین مرتبط با رسیدگی به اختلافات خود را تعیین کنند. این امر باعث افزایش انعطاف‌پذیری در فرآیند حل اختلاف می‌شود و به اختلافات با موفقیت واکنش نشان می‌دهد البته باید قوانین امره ایران در باب هفتم دادرسی مدنی و سایر قوانین را رعایت کنند.
راه حل های توافقی :
در داوری داخلی، طرفین می‌توانند به توافقاتی برای حل اختلافات خود دست یابند که به آن‌ها اجازه می‌دهد تا به نتایجی منطقی و قابل قبول برای هر دو طرف برسند.
انعطاف‌پذیری:
در داوری داخلی، طرفین می‌توانند خود شرایط و قوانین مرتبط با رسیدگی به اختلافات خود را تعیین کنند. این امر باعث افزایش انعطاف‌پذیری در فرآیند حل اختلاف می‌شود و به اختلافات با موفقیت واکنش نشان می‌دهد البته باید قوانین امره ایران در باب هفتم دادرسی مدنی و سایر قوانین را رعایت کنند.
استفاده از داوری داخلی در موارد ارثیه و وصیتنامه میتواند یک راهکار موثر برای حل اختلافات درباره تقسیم دارایی‌ها و تعیین حقوق و مسئولیت‌ها در زمان فوت یک فرد باشد. در این موارد، داوری داخلی به عنوان یک روش جایگزین برای حل اختلافات قانونی مورد استفاده قرار می‌گیرد و میتواند به عنوان یک روند قانونی و محلی برای حل اختلافات مرتبط با ارث و وصیتنامه مورد استفاده قرار گیرد البته لازم به ذکر است برخی اختلافات مربوط مانند خواسته تایید صحت و اصالت عقد وصیت با عنایت به اینکه امری ترافعی نیست داور نمی تواند نسبت به ان رای دهد فلذا دو نکته زیر قابل توجه و عدم رعایت انها میتواند عواقب نامناسبی را برای طرفین به ارمغان بیاورد:
1-درخصوص تمامی زوایای مورد اختلاف از وکیل متخصص داوری مشورت گرفته شود تا به خوبی روشن گردد کدام یک از اختلافات از نظر قانونی قابلیت ارجاع به داوری را دارد
2-داور باید مسلط بر قوانین ارث و وصیت و امور حسبی باشد و صدور رای برخلاف انها ، مطابق بند 7 از ماده 489 رای را در معرض ابطال قرار می دهد مگر به نحوی که تراضی طرفین موجب و از قوانین امره نباشد.
با این وجود، استفاده از داوری داخلی همچنین ممکن است با چالش‌ها و محدودیت‌های خود مواجه شود. از جمله این محدودیت‌ها می‌توان به عدم اختیار مخصوص در برخی موارد، کارایی محدودیت‌های حقوقی در اجرای تصمیمات داوری اشاره کرد. به همین دلیل، توجه به جوانب مثبت و منفی استفاده از داوری داخلی در موارد ارثیه و وصیتنامه ضروری است تا فرآیند حل اختلاف با موفقیت به پایان برسد.
درنظر بگیرید مطابق ماده 478 قانون مدنی چنانچه دعوی مربوط به نکاح یا طلاق یا نسب باشد رسیدگی داوران تا صدور حکم نهایی از دادگاه صلاحیتدار نسبت به ان امر متوقف می گردد همچنین مطابق ماده 496 قانون اخیرالذکر دعاوی راجع به اصل نکاح و فسخ آن و طلاق و نسب قابل ارجاع به داوری نیست در نتیجه باید مدنظر قرارداد که چنانچه دعاوی ارثیه و وصیتنامه مقرر است به داوری ارجاع گردد چنانچه مسائلی از موضوعات ممنوعه مانند اختلاف در اصل نکاح و فسخ ان، طلاق و نسب که همگی بر ارثیه موثر هستند مطرح باشد باید با لحاظ کردن محدودیت مذکور در داوری در بدو امر به حل اختلاف مذکور در دادگاه اقدام و پس از صدو ر رای نهایی نسبت به ارثیه یا وصیتنامه به داوری رجوع نمود .
