قرارداد معتبر داوری بین المللی

طرفین باید در ارجاع اختلاف به داوری قصد داشته و رضایت کامل داشته باشند و تحت اجبار و یا یک قرارداد الحاقی به پذیرش داوری محبور نشده باشند.

در بسیاری از نظام های حقوقی الزام کرده اند که قبول و ایجاب قرارداد داوری حتما مکتوب باشد این موضوع در کنوانسیون نیویورک و قانون نمونه داوری انسیترال صراحتا قید شده است . اما در قانون داوری تجاری بین المللی به صراحت کتبی بودن قید نشده است لکن ماده 7 قانون مذکور بیان میدارد : ” موافقتنامه داوری باید طی سندی به امضای طرفین رسیده باشد یا مبادله نامه ، تلکس ، تلگرام یا نظایر انها بر وجود موافقتنامه مزبور دلالت نماید یا یکی از طرفین طی مبادله درخواست یا دفاعیه ، وجود ان را اداع کند و طرف دیگر عملا آن را قبول نماید “

برخی از دکترین حقوقی معتقدند با توجه به اینکه مصادیق ذکر شده همان ملاک های مقرر در قانون نمونه داور انسیترال را قبول کرده است و به استناد ماده 6 قانون تجارت الکترونیک که  داده پیام در حکم نوشته است در قانون داوری تجاری بین المللی نیز شرط کتبی بودن لازم است هرچند قسمت اخر ماده 7 قانون داوری تجاری بین المللی که بیان می دارد طرف دیگر عملا ان را قبول نماید این تردید را ایجاد کرده است که کتبی بودن شرط لازم الرعایه نیست البته  منظوراین است که درصورت رعایت شرط اخر ماده مذکور میتوان از کتبی بودن موافقتنامه داوری چشم پوشی کرد با این حال چنانچه قصد ارجاع اختلاف خود به داوری را دارید جهت استحکام داوری و جلوگیری از هرگونه سوتعبیر و اختلاف ، حتما ان را مکتوب کنید .