مره و تکرار در داوری داخلی

و چنانچه رای را تایید کند رای در مرحله اجرا توسط محکوم له پیگیری می شود و اگر دادگاه رای را باطل نماید یکی از طرفین از دادگاه درخواست رسیدگی به اختلاف می نماید و طرف مقابل نیز عموما چنین ایرادی مطرح نمی کند که داوری تکرار پذیر است و باید مجدد به داوری مراجعه کرد فلذا دادگاه نیز با استناد به اصل مراجعه

به دادگاه در موارد شک ، صلاحیت خود را اعلام می دارد البته این موضوع در زمانی که داوری به شخص مقیدی بعنوان داور ارجاع شده باشد کاملا مورد پذیرش است اما در زمانی که داوری مطلق بوده ( می توانید در این خصوص به مقاله مرتبط در سایت با عنوان “……………..” مراجعه کنید ) این موضوع ممکن است در رویه قضایی کمی با اختلاف مواجه شود بدین توضیح که حتی پس از صدور ابطال رای داور بازهم طرفین باید به داوری مراجعه کنند زیرا داور مطلق بوده است البته این نظریه کمتر مورد پذیرش است برخی از مفسرین حقوق معتقدند تکرار پذیری و داوری یا عدم تکرار ان قبل از هرچیز به مقاد قرارداد و قصد طرفین مربوط می شود و بنابراین در درجه اول باید به قرارداد طرفین استناد کرد منبع تعهد در این بحث خواست متعارف و مشروع طرفین است و حکم قانون را براین مبنا باید تفسیر کرد همچنین از سویی دیگر از تبدیل داوری مطلق به مقید سخن به میان آورده اند بدین توضیح که اگر داوران مطلق باشند گاه طرفین داور واحد یا داوران اختصاصی و سرداور را تعیین می کنند و گاه نیز این امر عهده شخص ثالث یا دادگاه قرار می دهند. آیا بعد از تعیین داوران داوری مطلق تبدیل به داوری مقید نمی شود و مانند این نیست که شخص یا اشخاص معینی به عنوان داور تعیین شده اند و بنابراین با صدور رای و یک بار دخالت ، موضوع داوری پایان یافته تلفی نمی شود ؟ چه فرقی است بین اینکه طرفین از ابتدا به داوری شخص معینی تراضی کنند یا این تراضی بعد از تعیین داور باشد ؟ ما نیز این عقیده را قبول داریم و به نظرمان به صحت نزدیک تر است .